Poczucie winy z powodu posiadanego telefonu

Autor: Administrator bloga -
Niedawno kupowałem smartfona, jak wiecie jestem zagorzałym zwolennikiem klasycznych rozwiązań, czyli prostych, topornych telefonów używanych do dzwonienia, gdzie nie muszę się przez co najmniej parę dni martwić o stan baterii i wciąż jako głównego aparatu używam klasycznego telefonu.

Po co mi więc smartfon? Raczej w roli mikro-tabletu niż głównego aparatu, ponieważ bieg moich ostatnich spraw nieco wymusił bycie on-line. Do tego jakiś sensowny pakiet internetowy by wydawać jak najmniej i jazda w miasto.

Ponieważ wcześniej nie tyle nie używałem smarftona, co otrzymane np. przy przedłużeniu umowy tego typu wynalazki, po krótkiej chwili namysłu i bez wgłębiania się w szczegóły, oddawałem rodzinie, powracając do klasycznego telefonu, zacząłem robić sobie sondę w otoczeniu, ale także mniej lub bardziej przypadkowego grona dalszych znajomych, którzy śmigali mi smartfonami przed nosem.

Pytania w stylu... wiesz co... kupuje swój pierwszy smartfon (tu wielkie zdziwienie)... no i...
Czy lepiej się Ci używa 4, 5 cali, a może większy?
Jak długo trzyma Ci bateria?
Czy robisz nim zdjęcia?
itp... itp...

Co zauważyłem w wielu przypadkach u moich rozmówców? Ewidentne poczucie winy z powodu posiadanego telefonu, poczucie jakiegoś wstydu... nie wiem jak to nazwać

Odpowiedzi:

No wiesz, ja mam tylko taki słaby, niemarkowy telefon, bo... cośtam cośtam...
Nieeee... nie mam nic szczególnego, naprawdę słabo...
No ja tylko taki zwykły, skromny telefon mam, ale wiesz...

Tutaj jakieś "umniejszanie" posiadanego aparatu, tłumaczenia się, że on czy ona tylko taki posiada, bo coś tam. Widzę autentycznie, w oczach, że niejednej osobie jest głupio z powodu posiadanego telefonu - w opinii tej osoby zbyt słabego i wstydliwego.

Po  czym delikwent, czy delikwentka wyciąga mi całkiem przyzwoity parametrowo i wcale nie tak zupełnie tani aparat (choć rzeczywiście nie z grupy "premium", po prostu nie z najwyższej półki i nie najmodniejszego producenta).

Im głębiej się nad tą obserwacją zastanawiam, tym jestem bardziej zadziwiony, jak społeczeństwo dało się wpędzić w ambicjonalny wyścig szczurów, w chorobliwy konsumpcjonizm i co gorsza prawie wszyscy uważają, że to jest coś normalnego, a ci, którzy odstają od wzorca podawanego nam w TV, filmach i serialach mają na dodatek autentyczne poczucie bycia gorszym.

Forma współczesnego emocjonalnego niewolnictwa?



Komentarze

Prześlij komentarz

UWAGA! Wszelkie komentarze wyglądające na reklamę oraz zawierające linki komercyjne zostaną skasowane!

Popularne posty z tego bloga

Spotkania klasowe po latach - dlaczego wszyscy pieprzą, że to nie ma sensu?

Autor: Administrator bloga -
Obraz
W sobotę mam spotkanie klasowe po kilkunastu latach. Plan jest taki, że zwiedzimy starą szkołę, potem zaliczymy jakiś obiad a potem jeden fajny lokal. Na spotkaniu będzie max. kilkanaście osób, tyle ile jeszcze choćby sporadycznie utrzymuje ze sobą choćby kontakt przez znajomych. Na ostatnim spotkaniu kilka lat temu były różne osoby z klasy - i takie co się lubiły i takie co się nie lubiły za szczególnie. Siedziało się oczywiście pół wieczoru z jednym czy drugim kolegą, z którym człowiek ma po dziś dzień częsty kontakt przez net, ale praktycznie pogadało się z każdym, a po latach podeszło się, stuknęło kieliszkiem i w dobrym humorze pogadało także z tymi osobami, z którymi kiedyś były jakieś zgrzyty lata wcześniej. Z perspektywy te pierdoły wydawały się dziecinne i nieistotne. Wszyscy po prostu się dobrze bawili i wspominali szkolne czasy. Spotykam się jednak zewsząd z opiniami potępiającymi spotkania klasowe po latach. Widziałem kilka artykułów krytykujących je, widziałem je na
Czytaj więcej

Dorodango

Autor: Administrator bloga -
Obraz
Japońska sztuka wyrabiania charakterystycznych kul z mieszaniny wody i różnych sypkich substancji (najczęściej ziemi), polegająca na żmudnym formowaniu błota w kształt kuli i nakładaniu coraz drobniejszych, suchych warstw surowca dzięki czemu po wypolerowaniu w końcowej fazie można otrzymać delikatną, gładką kulę o wysokim połysku przypominającą marmur lub kulę bilardową. W sumie, jeśli chodzi o aspekt minimalistyczny, jest to rzecz zbędna, nie przynosząca żadnego wymiernego pożytku. Sztuka dorodango wydaje się zupełnie bezsensowna, jednak zdecydowanie ma w sobie jakiś nieodparty urok.  Azjatycka sztuka, czy powrót do lat dzieciństwa i lepienia kulek z błocka i gliny ;-) Zdecydujcie sami ;-)
Czytaj więcej

Życie analogowe czy cyfrowe?

Autor: Administrator bloga -
Obraz
Całkiem niedawno przez główny blog przetoczyła się dyskusja, która może zaciekawić minimalistów: Książki papierowe czy e-booki… czyli nic nie zastąpi prawdziwej książki. 10 pomysłów na oszczędzanie na książkach.   Czy lepszy jest dotyk papierowej książki, czy plastik w ręce... jeśli jesteście ciekawi - zaglądnijcie do dyskusji. Tymczasem mam kolejny przykład - jakiś czas temu zepsuł się rodzinny tablet i jak na razie jest 3 tydzień w serwisie.... a tymczasem jest ochota na ulubione gry z Androida... co robić? Na przykład  kupić coś takiego i przejść na zabawę analogową. Mimo postępu techniki, jestem człowiekiem wychowanym w epoce analogowej... dla mnie winyl będzie brzmiał zawsze lepiej niż mp3, dla mnie dobra komedia w teatrze zawsze będzie lepsza niż amerykański teen movie w telewizorni a  książka czy gazeta będzie lepsza od czytnika e-bookow. Co Wy na to?
Czytaj więcej